Asal Mulane Karang Rejo

Asal  Mulane Karang Rejo

 

Ing jaman biyen, ana sawijining wong enom sing aran Jaka Wira kang gagah, gedhe, dhuwur ,sing senengane ajar keprigelan nganggo gaman, kaya ta pedang, tombak, lan panah. Kepinginne isa dadi prajurit ing negarane.

Nyatane Gusti paring dalan. Ora suwe saka kuwi ana wara-wara yen negarane mbutuhake nom-noman sing prigel lan kendel gelem dadi prajurit. Sebab ana bangsa manca sing arep ngangkangi negarane.

Jujuging cerita Jaka Wira wis dadi prajurit kang pengpengan, unggul ing yuda. Jaka Wira kapilih dadi lurahing prajurit. Ing batine mung kepikiran piye carane mateni mungsuh. Ora ana rasa welas asih. Saben mungsuh sing ketemu Jaka Wira mesti dadi patine. Yen ora kebabat nganggo pedange ya ketubles nganggo tombake, sing adoh mesti kepanah dadane.

Ing paprangan sing pamungkas wis akeh mungsuh sing mati saka gamanne Jaka Wira. Ana salah sijine prajurit mungsuh sing isa colong playu. Jaka Wira sigra nyadhak panahe, lan ana limang panah sing dipanahke marang prajurit mungsuh sing mlayu mau. Ana panah sing nembus jantunge prajurit mungsuh mau lan mati sanalika.

Ora ngira panah sing liyane kena tangane bayi sing lagi netek ibune, semono uga panah kuwi nembus jantunge ibu bayi mau. Bayi mau nangis gero-gero nanging ibune wis ora obah, amarga mati, jantunge ketubles panah.

Weruh kedadeyan sing mangkono Jaka Wira gregrel atine lan trenyuh marang bayi mau. Rasa kuciwa lan gela ngglendoti atine. Napa panah sing kudune mateni mungsuh malah mateni wong sing ora nduwe dosa lan nggawe sengsarane bayi? Atine nggronjal ora isa negake kedadean kuwi. Bayi sing wis lola kuwi terus digendong lan disayang-sayang. Jaka Wira nduwe krenteg yen arep ngrampungi anggone dadi prajurit lan arep mupu bayi kuwi dadi anake. Pinginne wis ora arep mateni wong maneh nanging kosok baline pingin nggawe kabecikan lan lestarining urip.

Jaka Wira sing ndisike brangasan lan kejem, saiki malik grembyang, kebak welas asih. Wis ora mantesi maneh dadi prajurit. Jaka Wira matur marang rajane yen pingin mundur, ora dadi prajurit maneh, lan pingin dadi wong tani biasa. Raja eman banget, salah sijining prajurit sing pinilih kudu mundur ora dadi prajurit. Nanging Raja tetep maringake panyuwunne Jaka Wira. Raja paring kanugrahan marang Jaka Wira alas kang ana ing tepis wiringe laut Jawa kanggo tetanen.

Jaka Wira netepi niate. Dhweke mupu bayi mau lan urip dadi wong tani biasa. Jaka Wira nyatane uga prigel dadi tani. Panggonan sing sadurunge alas gung liwang liwung saiki dadi sawah, kebun, lan pekarangan sing sari, isa nguripi titah sak kiwa tengenne. Akeh wong sing padha manggon ana ing kono. Jaka Wira uga wis nduwe kulawarga. Bayi sing dipupu dadi anake wis gede, dadi nom-noman sing kebak welas asih. Jaka Wira sak kulawarga kaparingan urip sing tentrem, raharjo lan tumangkar brayate. Awit saka rasa syukur lan gung panarimane marang Gusti, panggonan kuwi dijenengi Karang Rejo sing tegese Gusti paring katentreman lan karaharjan marang titah sing tansah pasrah lan sumarah ing ngarsaning Gusti. Jaka Wira uga ganti nama, jejuluk Martani Wira Rejo.

 

Semarang, 25 Juli 2010

Penulis 

Maria Putri Anggun Larasati